Slag van die Golf

“Ek het jou lief…,” stotter sy stomende en kreunende, amper onhoorbare asem onder haar gelaat terwyl haar hartroerende traan gemeng met die spatseltje storm van die see oor sy grys gesig sprei.  Sy druk haar bewende lippe kneusend oor syne - vang sy laaste gebroke asem angstig daarmee op - haar onvoorsienbare liefde hunkerend oor sy stil en sterwende wese – haar traan gemeng met die speekseltjie bloed van sy mond.

Die storm breek onverwags – so asof die Hoër Hand hom bestraf het, en die wind vir hom, kleinkoppie iewers elders ‘n ander lêplek gaan soek het. Was dit alles tervergeefs as Stoffel Barnard se groot wit huis op die verste punt van L’Agulhas deur die storms van die lewe verwoes word – daar waar kwaad nie meer lewe kan gee nie?

Dit is die vraag wat Sonika Groenewald haarself afvra terwyl haar lyf teen die kante van die rotse rondgeslinger word en die vloek van die Groenewalds saam met haar sterf – reg onder die rotse en die kranse van die einste Stoffel Barnard se aansienlike withuis.

Die genade van die dood het alle liefde lamgelê, betreur Tania Jordaan se gees as sy na vergelding roep terwyl die verwoede storm tot bedaring kom en terselfdertyd die spore van die gisters met ‘n smalende tong wegvee.

Slag van die Golf - ‘n verhaal van moord, bedrog, verkragting en wraak; dog ook gevul met die verlange na liefde terwyl die genadeloosheid daarvan homself wreek op die pyn van liefhê - want sien, liefde kies nie die hart nie. Nee, die hart kies die liefde.